Εμπειρία ζωής

Γουέμπλεϊ. Ο Ναός του ποδοσφαίρου. Το λες και σε πιάνει… σιελόρροια. Σκέψου να έχεις να παίξεις κόλας εκεί.

Ναι, οι τίτλοι, τα μετάλλια είναι τα ενθύμια που μένουν μια ζωή, αλλά υπάρχει κάτι περισσότερα από αυτά. Οι αναμνήσεις. Been there, done that.

Έπαιξα στο Γουέμπλεϊ. Έπαιξα στο Μαρακανά. Έπαιξα στο Μπερναμπέου. Έπαιξα στο Καμπ Νόου. Έπαιξα στο «Θέατρο των Ονείρων». Έπαιξα στο Ανφιλντ.

Αυτές είναι ποδοσφαιρικές εμπειρίες ζωής.

Δεν έχει σημασία αν είναι φιλικό ή επίσημο. Αν μιλάμε για το Nations League ή τα προκριματικά ενός Μουντιάλ ή Euro. Είναι το Γουέμπλεϊ! Κι αυτό τα υπερβαίνει όλα.

Ακόμα και τώρα που τα σύνορα έχουν… καταργηθεί και όλα μοιάζουν πιο προσιτά, πιο προσβάσιμα από ποτέ, μόνο ένας εν ενεργεία Έλληνας ποδοσφαιριστής έχει μυρίσει τον αέρα από τα αποδυτήρια του Ναού, έχει πατήσει το γκαζόν του: ο Κώστας Τσιμίκας.

Όχι μόνο δεν τον συνεπήρε η στιγμή, μα ένα δικό του πέναλτι χάρισε στη Λίβερπουλ έναν ολόκληρο τίτλο, το Κύπελλο Αγγλίας του 2022.

Ιστορικά, δεν είναι πολλοί οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που έχουν να λένε ότι αγωνίστηκαν στον ομφαλό του ποδοσφαιρικού κόσμου. Μετρημένοι είναι.

Υπάρχει το 3-0 τον Απρίλιο του 1971, όπου η Εθνική του Λάκη Πετρόπουλου αγωνίστηκε δίχως παίκτες του Παναθηναϊκού, που πάτησαν το Γουέμπλεϊ μερικούς μήνες αργότερα για τον τελικό με τον Άγιαξ.

Το ιστορικό 0-0 με τον Χρήστο Αρχοντίδη το 1983, με διπλοπαρκαρισμένο λεωφορείο μπροστά από την εστία του Σαργκάνη. Έχουμε φάει ένα τάληρο (5-0) πριν το Μουντιάλ του 1994.

Και κάπου εκεί τελειώνει η λίστα.

Υπάρχει κι εκείνο το αξέχαστο 2-2, με τον Ότο στον πάγκο και το διαστημικό φάουλ του Ντέιβιντ Μπέκαμ στις καθυστερήσεις που έστειλε τα «λιοντάρια» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, μα είχε γίνει στο Μάντσεστερ. Η γενιά του Euro πέτυχε τα πάντα, Γουέμπλεϊ όμως δεν έπαιξε!

Αγγλία – Ελλάδα προγνωστικά

Το να παίξεις στο Γουέμπλεϊ από μόνο του είναι τίτλος τιμής.

Σκέψου να σκοράρεις κιόλας! Σκέψου να γίνεις ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που βρίσκει δίχτυα! Ο ορισμός τού «γράφω ιστορία».

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι τα κινητά των Ελλήνων παικτών θα πάρουν φωτιά και θα γεμίσουν από αναμνηστικές φωτογραφίες που θα απαθανατίσουν τη στιγμή.

Υπάρχει όμως και το παιχνίδι. Εκεί, σταματάει το δέος και αρχίζει η μάχη.

Δεν υπάρχει κάποιος Έλληνας διεθνής που δεν έχει ονειρευτεί ένα μεγάλο γκολ στο Γουέμπλεϊ. Θα το κυνηγήσουν με μανία, όσο κι αν είναι το σκορ. Θα το ψάξουν όλοι. Εννοείται, για την Ελλάδα. Αλλά και για τον εαυτό τους. Για την ιστορικότητα και την αθανασία της στιγμής.

Οι Άγγλοι δέχθηκαν γκολ στο Euro σε κάθε ματς, είτε ο αντίπαλος λεγόταν Ολλανδία είτε Σλοβακία. Σχεδόν όλα στο επιθετικό τρανζίσιον.

Θα περιμένω λίγο τις ενδεκάδες, θα ψάξω το anytime scorer του Τζόλη. Ίσως κι αυτό του (εκτελεστή φάουλ και πέναλτι) Μπακασέτα με μικρότερη κάβα, εξάλλου οι Άγγλοι δίνουν επαφές εντός και πέριξ της περιοχής.

Εθνική Ελλάδας, φτιάξε μας!