Το Ιράν είναι μία τεράστια χώρα πλημμυρισμένη από εθνοτικές και πολιτισμικές διαφορετικότητες, που της δίνουν μία πλούσια, ξεχωριστή, μοναδική κληρονομία, μα συνάμα αποτελούν και πηγή τριβής, αντιθέσεων, εντάσεων.
Τα αχανή εδάφη της Περσίας (περίπου 12 φορές όση η έκταση της Ελλάδας) που από το 1935 αποτελούν το σπίτι Περσών, Αζέρων, Κούρδων, Αράβων, Μπαλούχων, ένα μωσαϊκό από εξαιρετικά ανομοιογενή φύλλα που πλησιάζουν τα 100 εκατομμύρια.
Οι Αζέροι αποτελούν τη μεγαλύτερη μειονότητα, αν μπορεί να χαρακτηριστεί μειονότητα ένα πληθυσμιακό κομμάτι που ξεπερνά τα 20 (ενδεχομένως και τα 30) εκατομμύρια!
Έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ιρανική επανάσταση του 1978, την λεγόμενη «λευκή επανάσταση» που έφερε τον εξοστρακισμό του Σάχη και της δυναστείας των Παχλαβί και την εγκαθίδρυση ενός θεοκρατικού κράτους υπό την ηγεσία του Αγιατολάχ Χομεϊνί.
Η τεράστια μειονότητα των Αζέρων εκτίμησε ότι ένα απόλυτα εξισλαμισμένο και αυστηρά θεοκρατούμενο καθεστώς θα μπορούσε τους αναγνωρίσει αυτό που επιζητούσαν πάνω από έναν αιώνα: περισσότερα γλωσσικά, πολιτιστικά, ακόμα και εθνικά δικαιώματα.
Έπεσαν έξω.
Το 1970 η κρατική εταιρία κατασκευής τρακτέρ (Iran Tractor Manufacturing Company) ιδρύει στην πόλη Ταμπρίζ του βορειο-δυτικού Ιράν την Τράκτορ Cultural Sports, μία ομάδα που σταδιακά έγινε κάτι πολύ περισσότερο από ένα αθλητικό σωματείο.
Έγινε το σύμβολο μιας ολόκληρης μειονότητας, ένα σύμβολο αντίστασης, αγώνων, τιμής.
Με τα χρόνια, έγινε το όχημα διεκδικήσεων, ένας φορέας μέσα από τον οποίο μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν για την συστημική ανισότητα και να διεκδικήσουν περισσότερα γλωσσικά και πολιτισμικά δικαιώματα.
Σε μία χώρα, όπου οι αυστηροί ισλαμικοί νόμοι καταφέρνουν να πατούν το κουμπί της σίγασης σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, η Τράκτορ έγινε ένας έμμεσος τρόπος για να εκφραστούν προαιώνια αιτήματα των Αζέρων, κάποιοι εκ των οποίων, οι πιο ακραίοι, ονειρεύονται απόσχιση ή ένωση με την μαμά Τουρκία.
Σε μία χώρα όπου η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας απαγορεύεται στα σχολεία, οι οπαδοί της Τράκτορ ανεβάζουν πανό στα τουρκικά, σχεδόν όλα τους τα συνθήματα ακούγονται στην ίδια γλώσσα. «Είμαστε Τούρκοι, όχι Πέρσες», αρέσκονται να λένε ξεκαθαρίζοντας τις ρίζες τους.
Ο αυθεντικός ύμνος του συλλόγου δεν αφήνει την παραμικρή απορία για το πως αισθάνονται:
Το Αζερμπαϊτζάν είναι η γη μας
η Τράκτορ είναι η υπερηφάνεια μας.
Η ευγένεια και η τιμή είναι το σλόγκαν μας
η Τράκτορ είναι η υπερηφάνεια μας.
Το ποδόσφαιρο, τα παιχνίδια ξεπερνούν κατά πολύ το αθλητικό κομμάτι. Κατά καιρούς έχουν σημειωθεί επεισόδια τρομακτικής βιαιότητας.
Τράκτορ – Εστεγκλάλ στοίχημα
Κάθε επίσκεψη της Τράκτορ στην Τεχεράνη αποτελεί κόκκινο πανί. Στο αχανές γήπεδο της στην Ταυρίδα που μπορεί να ξεπερνάει και τις 100.000 σε χωρητικότητα, αφού επιτρέπονται και όρθιοι, τα συνθήματα για Πέρσες, Κούρδους ξεπερνούν σε σκληρότητα και μίσος τα επιτρεπτά όρια.
Εδώ συμβαίνει κάτι φαινομενικά παράδοξο. Η Τράκτορ είναι ένα καθημερινό… αγκάθι για το κράτος της Τεχεράνης, αλλά συνάμα και ένας φορέας ελεγχόμενης αποσυμπίεσης εντάσεων που θα μπορούσαν να εκφραστούν αλλού, με πολύ πιο επικίνδυνες και απρόβλεπτες προεκτάσεις.
Έξι στροφές πριν από το φινάλε του πρωταθλήματος, η Τράκτορ πάει να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της, να μπει σφήνα στις παραδοσιακές ομάδες, την Περσέπολις, την Σεπαχάν και την Εστεγκλάλ.
Βρίσκεται στο +2 από την Σεπαχάν με παιχνίδι λιγότερο στο πρόγραμμα αγώνων, αυτό απέναντι στην Εστεγκλάλ. Τις δύο ομάδες χωρίζει αιώνιο μίσος, μα η ομάδα της Τεχεράνης σε μία καταστροφική σεζόν βρίσκεται στην 9η θέση στο -23 από την κορυφή.
Το μοναδικό της κίνητρο είναι να κόψει το πρωτάθλημα από τους… Τούρκους. Όλα αυτά σε ένα γήπεδο που μπορεί να έχει 100 χιλιάδες λαό, που περίμενε μια ζωή αυτή τη στιγμή.
Σε ένα πρωτάθλημα, όπου τα γκολ μπαίνουν με το σταγονόμετρο θα είναι παρά φύσει αν παιχτεί ποδόσφαιρο σε αυτό το παιχνίδι.
Με αρκετή δόση ρίσκου θα πάμε στο στοίχημα με το Under 1,5 γκολ που πληρώνει 2.14 στην Betsson σε ένα παιχνίδι στο οποίο αναμένεται να πέσουν κορμιά, ίσως όχι μόνο με την μεταφορική έννοια του όρου…
